11 Eylül 2010 Cumartesi

Benim Adım "Gam"


İstanbul ne Nişantaşı'ndan ibaret, ne de Ortaköy'den. Diğer ilçe ve ilde yaşayan ya işsizlikle bütünleşik yada geçim derdiyle devrik.
Dolce&Gabbana çantasını bileğinde taşıyan yüksek topuklu kadın yada Mercedes'inde bluetooth kulaklığıyla sohbet eden adam mutlu azınlığın resmi ise; evlere temizliğe giden üniversite mezunu 40 yaşındaki Fatma teyze veya kahvehanede sarı sayfalarda iş arayan yeni mezun mutsuz çoğunluğun portresi.
Adamlar okeye dördüncü arama derdindeyken, kadınlar fındık yada çay toplarlar. Evin hanımı akşama ne pişireceğini düşünürken, baba bırakın çocuğuna karne hediyesi için söz verdiği bisikleti, akşam eve erzak olarak üç beş kuruşa ne alabileceğini tahlil eder.
Anadoluda durum bu. Orada hayat her gün ağarmasıyla böyle doğar, her güneşin batmasıyla yarının derdi boğar.
Geçin işlek bir caddeye, oturun. Koşuşturanlar arasında kaç tane güler yüz göreceksiniz? Mutsuz yüzlerden tahmine varın. Zihninizde canlandırın. Derdi, tasası, düşüncesi nedir arayın.
Ne diyelim? "Bizi bu hale getirenler utansın!"
Bu hayatın jeneriği Karacaoğlan'ın şu sözleridir ;
Bana derler gam yükünü sen götür,
Benim yük götürür dermanım mı var?

5 yorum:

Pabuc dedi ki...

Hayat bir garipti artık gamsızlık almış başını götürmüş hayatın kendisiyle birlikte..

Bir yanda iyiyle çok daha iyiye yarışan bir azınlık, diğer yanda ekmek derdin de lüksten bihaber insanlar...

Bir yanda nankörlüğüne nankörlük ekleyen insnalar diğer yanda akşam yemek yediyse şükreden insanlar..

Ben dünyadan hiç bir şey anlamadım..

Tatsız Çilek dedi ki...

Ne diyelim? "Bizi bu hale getirenler utansın!"

'Utanmak'onlar için anlamsız bir kelime salatası bence,bunu beklemek aptallık olur. Kısa yoldan beddua edelim mi? Var mısın Koç ?

gülsen VAROL dedi ki...

"GAM" dan ne anladığına bağlı yükü götürüp götüremeyeceğini anlayabilmen sevgili antipatik (olmadığını düşündüğüm) yazar.. En iyisi gam yükünü bir müddet rolantide bırakmak!

Recep Hilmi TUFAN | rehitu.com dedi ki...

Önceden insanlar az kazanırdı belki ama mutluydular. Stres arttıkça mutluluklar da kayboluyor...

Adsız dedi ki...

bir durakta beklerken mesela hiçbir yüz gülmüyor herkes sonunun ne olacağını düşnüyor. zor.