Her Geçen Saniye Ölüme Daha Yakınsın!

Her geçen anda ölüme daha yaklaşıyoruz ve kaybettiğimiz zaman yapabildiklerimizle veya yapamadıklarımızla akıp gidiyor. Şuanda bu yazıyı okurken bile zaman öyle hızlı geçiyor ki; bu süre zarfında ne kaçırdığını görmek gerçekten üzücü…

Hep söyledikleri gibi “Hayat bir sahne”  ve hepimiz bize biçilen karakterleri oynuyoruz. Telaş içinde oradan oraya koşup her şeye yetişmeye ve yetmeye çalışarak zamanımızı harcıyoruz. Hayatın rutinine bir de duygularımız eklenince doğru kararlar alıp, doğru şeyler yapabiliyor muyuz orası şüpheli. Ama en çokta kendimizi ve çevremizi yıprattığımızla kalıyoruz. Çünkü duygusal düşündüğümüzde aldığımız kararlar, bulunduğumuz eylemler hep ya öfke doludur, ya da akılla düşünemediğimiz için mantık dışı…

Öfkelendiğimizde bunu boşaltırken yaşadığımız negatiflik öyle yüklü oluyor ki beden de; dışarı salımı da, hissen aldığımız duygu da zarar veriyor bize ve çevreye…

İşte tam da sana bunları söylemek istiyordum. Küçük oyunlar, hesaplaşmalar, kin duymalar ve öfke nöbetleri hepsi zamana yaydığın boşunalıktan başka bir şey değil. Zaman öyle kısıtlı ki bunu mutlulukla, paylaşmayla, aşkla ve sevgiyle geçirmek yine bizim elimizde…