Kelimelerden Gelen Dostluk

 

Yine yağmur yağıyor ve ben sıcacık kahvemi alıp şöminenin karşısına geçtim ve bir yandan dışarıdaki güzelliği izlerken, bir yandan da sana yazmaya başladım. O kadar uzun zamandır yazıyorum ki; artık bazılarınızla yazmadığım da bile mesajlaşır, birbirimizi haberdar eder ve mailleşir olduk…

Hiç görmesem bile dostluğunu ve arkadaşlığını yakından hissetmek öyle güzel ki bu yüzden kopamıyorum sanırım buraya yazmaktan. Zaman zaman boşladığım olmuyor mu? Oluyor. Ama hep bir dinleyen, hep bir anlatan oluyor burada ve bunun keyfini yaşamak harika...

Dostluk, anlaşılır olmak, paylaşmak, anlatmak güzel şeyler. Oysa bir de dost gibi görünen insancıklar var ki onlardan bahsedeceğim bu yazımda.

Benim dost saydığım ama aslında hiç dost olmayan insanlar yok çevremde. Zaten bu tarz insanlar hep iş hayatımda karşıma çıkmıştır ve oyunlarına usta oyunbazlıkla öyle sert cevaplar vermişimdir ki; bir daha ya oynamaya yeltenmemişlerdir ya da oynadıkça oynanmaya alışmışlardır…

Huylu huyundan vazgeçmezse ve bu kötü bir huy ise; onu törpülemek lazım değil mi? Ben de öyle düşünüyorum ve hemen atağa geçiyorum. Sırlar, yalanlar, türlü düzenbazlıklar, ast-üst ilişkileri, yalakalıklar, üzerine basıp geçmeler bunlarla o kadar çok karşılaşıyorsun ki iş hayatında ya bir süre sonra baş etmeyi öğreniyorsun ya da pes edip yenilgiyi kabulleniyorsun ve sinene çekiliyorsun.