1 Ocak 2013 Salı

Delik Deşik Edeceksin Böylelerini…



Bazen yaşamadığımız bir hayatın içindekileri öyle kolay eleştiririz ki yaptığımızın hata olduğunu bile çok sonraları fark ederiz. İnsanoğlu çok kolay yargılar. Onun yerinde değilsin, onun ruh hali içinde hiç değilsin, durumunu, acılarını, korkularını ve yaşadıklarını bilmiyorsun. Peki neden bu kadar kolay ahkam kesiyorsun? Cevabı bir tokat gibi çarpmak istiyor insan. Ruhunu tornavidayla delik deşik etmek, parçalamak, bedeninden sökmek istiyor. Öyle ki; bir daha konuşamasın, düşünmeden laf edemesin, kendi kirli düşünceleri içinde kalakalsın, pislensin…

Hayatınızda böyle üç beş tane varsa anlarsınız ne demek istediğimi. Tahammül etmekte zorlanıyorum bunlara. Cehaletine vermek, görmezden gelmek, oluruna bırakmak hiç ama hiç istemiyorum. Yargılarıyla küçülttüğü insanın üzerine basmasını anlayamadığım gibi, durumunu eleştirmesini de hiç anlayamıyorum…

Yok ya zavallılar gerçekten. Hani konuşup kendini yorduğuna değmiyorlar. “Ahkam kesenin aklını keseceksin” bunu bilir bunu söylerim…


5 yorum:

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

onlar her yerdeler...her konudalar
söylediklerine kesinlikle katılıyorum...ve konuşup kendini yorduğuna değmediğine de...

Antipatik Yazar dedi ki...

Aynur (Küçük Hala): Hak veriyorsun bana değil mi? Yeterrr :)

nadarû dedi ki...

bilip bilmeden konuşmak, karşımızdakini yargılamak o kadar kolay ki; böylesi işimize gelir çünkü...severiz başkalarını yargılayıp hemen asmayı....üzgünüm ama bu böyle gerçekten de..

milletçe bilip bilmediğimiz her konuda ahkam kesmeye bayılırız hatta..
çok uzun ve gerçekten önemli bir konuya değinmişsin işin içinden çıkmak sahiden çok zor....

bu arada kayıp yazarı da tekrardan aramızda görmek güzel.. hoş gelmişsin:)

Antipatik Yazar dedi ki...

Derin: Eskilerden birini burada görmek ne kadar güzel bir bilsen. Bloggerlar yavaş yavaş elini çekiyor yazmaktan. Neden bişlmiyorum? Ben de öyle yapıyordum. Sonra yazarken "Bunu da yayınlayım" dedim ve geri döndüm. Ama eskisi gibi olmadığını fark ettim. Ne kadar süre daha yazarım bilmiyorum. Ama yazmaya devam edicem bir süre daha...

Dediğim gibi seni tekrar burada görmek güzel ;))

nadarû dedi ki...

tşk ederim :)
ben de arada kayıplara karışıyorum ama sonra yazmanın beni kendime getireceğini düşünüp, dayanamayıp geri dönüyorum işte:)
çünkü sustukça insan iyice içine kapanıyor ve sonra bir yerden başlamak daha da zorlaşıyor..

dediğin gibi çoğu bloggerların yerinde yeller esiyor..haklısın aslında bırakıp gidenler çok...bazen bloglarına bakıp hüzünleniyor insan ister istmez..


neyse duygusala bağlamayalım olayı şimdi durup dururken :)

onlardan biri döndü en azından di mi?
yani en azından hepten bırakma arada bir ses ver, olmaz mı?:)
sen yazmaya biz de okumaya devam inş..
görüşmek üzere...:)